Sufjan Stevens speelde op Les Nuits Botaniques. Achteraf waren de meningen verdeeld en dat is vaak een heel goed teken.

De eerste keer dat ik Sufjan Stevens zag, had hij enkel een akoestische gitaar en een kaart van Michigan nodig om zijn publiek te verwarmen. Hij praatte bijna evenveel als hij zong en gaf elk nummer een plaats op zijn kaart. Sufjan Stevens was toen een piepjonge folkzanger die, telkens als het publiek applaudisseerde, ook in zijn handen klapte.

Enkele jaren later bracht dat verlegen manneke een hele band mee, met blazers en toeters en bellen. Elk nummer begon met een kleine cheerleaderroutine en het was een groot feest van krachtige nummers en lachende mensen. Sufjan Stevens was een muzikaal wonderkind. Iedereen keek vol verwachting uit naar de volgende ronde van zijn 50 States Project*.

Op les Nuits Botanique vertelde hij dat hij maandenlang ziek was geweest. Een of ander virus had hem met zijn eigen lijf geconfronteerd. Daarna ging hij op zoek naar meer fysieke (dans)muziek. De nieuwe Sufjan Stevens was eighties fluo overkill, met stuiterende beats en rare synthesizers. Het concert eindigde met Impossible Soul, een soort elektronische Bohemian Rhapsody meets Aalst Carnaval meets Gay Parade. Waar hij vroeger uitblonk door eenvoudige bloedeerlijke folksongs, ging hij nu zo ver over de normaliteit, dat het publiek, moegebeukt door rare danspasjes en al dat enthousiaste fluo, wel overstag moest. Een climax zoals een climax zijn moet.

Of het een goed concert was, laat ik in het midden. De mix van nieuwe elektronische nummers met af en toe een akoestisch intermezzo was vreemd.  En niet alle elektronica kon even lang boeien. Maar deze jongen durft op zijn bek te gaan. En dat zijn de beste muzikanten. Zij die durven veranderen. Die bruggen achter zich durven te verbranden en doen waar ze zin in hebben.

De fans die op Les Nuits Botaniques een rustig folkconcert hadden verwacht, voelden zich bekocht. Maar zij die een artiest wilden zien spartelen met zijn eigen ideeën, hebben zich heel goed geamuseerd.

* Hij zou voor elke staat van de VS een album maken. Na de twee eerste delen gaf hij zonder morren toe dat het vooral een promotiestunt was geweest.