Het Genootschap van het Genot van het Boek las Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij en zag Brussel branden.

Deze verhalenbundel speelt zich dan wel af in een niet gespecificeerde ‘grootste stad van het land’, het winkelcentrum City Biss, de pitabars, nachtwinkels, clubs en andere plaatsen waar Vandecasteele zijn personages laat ronddwalen, doen wel heel erg aan Brussel denken. De grootstad zoals ze er over onbepaalde tijd uit kan zien, is het kloppende hart van dit boek. Vandecasteele beschrijft op meesterlijke wijze de drukkende jachtigheid en verstikkende stenen massa en jaagt zo zijn personages en lezers voort.

Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij lijkt wel speciaal voor het Genootschap (gemiddelde leeftijd 31 en vier maanden) geschreven. In het verhaal Hand tot mond vertelt Liesbeth dat ze het Schema om gelukkig te worden perfect heeft gevolgd. Het stopt echter bij 30 en ze weet niet hoe het nu verder moet. Vandecasteele (geboren in 1979) legt met flair een vrachtwagen zout in de open wonde van onze generatie: de overvloed aan keuzes, de angst het verkeerde te kiezen en daardoor de gerechtvaardigde keuze om niets te doen.

Ondanks de destructie en het nihilisme in vele verhalen is Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij geen cynisch of apocalyptisch boek. De meeste personages doen er alles aan om toch maar iets van hun leven te maken of blijven tot de laatste snik vechten (soms zelfs letterlijk) om te behouden wat ze hebben. De grootstad en de hele wereld gaan misschien wel naar de verdoemenis, maar de mens is een taai beestje dat koste wat het kost op zoek gaat naar wat geluk of op zijn minst wat plezier.

De meeste Genootschapsleden hadden wat vooroordelen toen Lid Nummer Vijf dit boek voorstelde. Joost Vandecasteele is naast auteur ook theatermaker, komiek en columnist. Was dit niet de zoveelste BV die ook eens een boekje ging maken? Vandecasteele kan echter schrijven en strooit met rake typeringen als ‘fysiek valt ze het best te omschrijven als een uit de kluiten gewassen koelkast met daarop een magnetron als hoofd’ en prachtige zinnen als ‘tussen niks meer te doen en nog niets op televisie ga ik weer naar buiten’. Soms schieten de clevere vondsten hun doel voorbij en hebben ze het tegenovergestelde effect. In een stand-uproutine is het misschien niet zo erg als er af en toe eens een grap mislukt, in boekvorm wordt het al snel puberaal.

Toch heeft het Genootschap  genoten van Hoe de wereld perfect functioneert zonder mij. Een koortsig Nederlandstalig boek over henzelf en over het hier en nu.

Het volgende boek is Huis van de aanrakingen van Peter Verhelst. Benieuwd welke steden die dan weer in de fik zet.