‘Maak je geen zorgen, ik regel dat. Speciaal voor u’. Met wijde gebaren doet hij zijn uiterste best om de deal te sluiten. Blinkende Italiaanse schoenen. Zijn haar achterovergekamd en gebetonneerd met gel. Dure, dikke horloge. Met een smak zet hij zijn kopje neer. De jonggepensioneerde die hier elke woensdagvoormiddag zijn krant leest terwijl zijn vrouw naar de kookles gaat, kijkt hem geagiteerd aan. Wil hem met zijn dwingende blik tot de orde roepen. Maar de beller merkt het niet op. Die heeft enkel aandacht voor zijn smart phone en bluft de hele brasserie bij elkaar. ‘Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat het allemaal in orde komt. Voor u. Op mijn woord.’ Hij klopt op tafel om zijn woorden kracht bij te zetten. De jonggepensioneerde krimpt ineen.

Onze beller is al aan zijn derde koffie toe en heeft zijn telefoon nog geen seconde neergelegd. ‘Zoals een beroemd Belgisch politicus altijd zei’, roept hij, ‘dat probleem lossen we op zodra het’. Maar daar blijft hij hangen. ‘Hallo?’ Nu haalt hij het ding van zijn oor. Duwt op een knopje. Maar het scherm blijft zwart. ‘Shit’, roept hij en klopt nog eens hard op tafel. De jonggepensioneerde slaat met een cafébrede glimlach een krantenpagina om.