Hij stapt op de bus. Sneakers ter waar van een half maandloon. Een knellende zwarte jeans. Nonchalant gekreukeld t-shirt. Gigantische koptelefoon op zijn hoofd. Zijn hoofd met zorgvuldig in de war gebracht haar wuift zachtjes mee met elke vierde tel. Hij laat achteloos zijn abonnement zien. Daarna stapt hij zelfbewust tot he-le-maal achteraan de bus. Hij lacht zijn tanden bloot naar een verlegen meisje.

Dan gaat hij zitten op voorlaatste rij. Andere muziek door zijn gigantische headphones. Zijn chirurgisch perfect kapsel wuift nu wat harder op neer. Hij amuseert zich de te pletter, hij durft zelfs te knipogen naar de oude dame aan de andere kant van het gangpad. De bus is ondertussen aan de andere kant van de stad. Onze koptelefoonman drumt nu met zijn handen op zijn dijen en geeft zich helemaal. Zijn sneakers trappelen op de vloer. Als de chauffeur voorbij het park dendert, neemt hij een flesje cola uit zijn manbag en draait het in één ruk open. De cola spuit eruit en voordat de bus voorbij het oorlogsmonument pruttelt, hangt de koptelefoon, de manbag, het chirugisch perfecte kapsel en de drumbroek onder de cola. De oude dame knipoogt schalks terug.