Generaals beslechten altijd de vorige oorlog.
De Maginot-defensielinie strekte zich uit van Luxemburg tot Basel en vormde zo een ondoordringbare muur op de Frans-Duitse grens. Ze werd gebouwd tussen 1930 en 1939 en draagt de naam van de Franse minister van oorlog André Maginot. Maginot had net zoals de top van het Franse leger geploeterd in de modder van de eerste wereldoorlog. Allemaal oude mannen die vroeger met eigen ogen hadden gezien wat er fout ging in de vier jaar durende patstelling: gedemoraliseerde soldaten in geïmproviseerde loopgraven. Dat mocht nooit meer gebeuren. En zo mocht Maginot een strategie uitdokteren die een verrassingsaanval van de Duitsers op Elzas en Lotharingen onmogelijk zou maken. De Maginot-linie is gemiddeld 20 kilometer breed met ondergrondse bunkers, gangen, slaapkwartieren en magazijnen. Met spoorverbindingen, air conditioning, vooruitgeschoven schietposten en state of the art communicatielijnen. Totale kost: 3 biljoen Franse francs.
De Duitsers trokken andere lessen uit de eerste wereldoorlog. Door het verdrag van Versailles (1919) mochten ze maar een klein leger op de been houden. Dat zorgde ervoor dat de Duitsers veel innovatiever nadachten over wat je allemaal met kanonnenvlees kon doen. In 1932 gaf Berlijn te kennen dat zij zich niet meer aan deze beperking gingen houden aangezien de andere ondertekenaars evenmin hun legeraantallen op de afgesproken hoeveelheden hielden. En zodra Hitler aan de macht kwam, bouwde hij ultramodern oorlogsspeelgoed: tanks, vliegtuigen, maar ook paragliders (die het Belgische fort van Eben-Emael met een handvol soldaten uitschakelden).
De tweede wereldoorlog ging te snel voor de oude Franse generaals. 20 jaar eerder werden alle troepenverschuivingen afgemeten aan de stapsnelheid van de gewone soldaat. Nu donderden de Duitse pantserdivisies tegen 30 kilometer per uur door het vijandige gebied. Als de Duitsers eenmaal voorbij de Belgisch-Duitse en Nederlands-Duitse verdedigingslinies waren, stonden ze in no-time op Frans grondgebied. Het prachtige Maginot-complex met forten, bunkers en schiettorens is in de hele tweede wereldoorlog zo goed als ongemoeid gelaten. De oprukkende Duitsers lieten de Elzas links liggen, vernielden één groot fort ter hoogte van Sedan en dat was eigenlijk genoeg om de rest van Frankrijk te veroveren. Ook de Amerikanen verspilden weinig energie aan de Duitsers die vier jaar de Maginot linie hadden ingegraven. Ook zij trokken door België op weg naar Duitsland.
De Maginot-defensielinie voorkwam effectief een directe Duitse aanval op de Elzas. Maar de tweede wereldoorlog hebben de Fransen er allerminst mee gewonnen.
Pingback: Witte olifant | Dodo's in het wild