De albino-olifant is in Thailand al eeuwen een heilig dier. Bovendien symboliseert hij de macht van de koning. Tot op de dag van vandaag wordt elke witte olifant aangeboden aan de Thaise vorst. Volgens Wikipedia heeft die er momenteel tien. Nog volgens Wikipedia zijn de meeste witte olifanten niet echt wit, maar heel licht bruin. Ze worden zelfs een beetje roze als ze nat worden.

De legende wil dat de koning van Siam (de oude naam van Thailand) vroeger een witte olifant schonk aan leden van het hof die zich niet zo hoffelijk gedroegen. Dergelijk koninklijk geschenk kon natuurlijk niet geweigerd worden, hoewel het onderhoud van zo’n beest bijna altijd het faillissement van de onbeschofterik betekende.

Sinds de 19de eeuw is een ‘white elephant’ “a possession entailing great expense out of proportion to its usefulness or value to the owner”. De term wordt vooral gebruikt voor grootschalige prestigeprojecten die veel geld kosten, maar nooit de initiële investering terugverdienen. Het woord duikt in elke Engelstalige krant op als het over de organisatie van de olympische spelen of een wereldkampioenschap voetbal gaat. Je komt het ook vaak tegen in geschiedenisboeken, maar dan voor grootschalige ondernemingen die, voordat ze hun investering terugbetaald hadden, voorbijgestreefd werden door nieuwe technologie. In het Nederlands bestaat de uitdrukking niet. Waarschijnlijk omdat wij Vlamingen en Nederlanders nog nooit du jamais van zijn leven niet een nutteloos prestigeproject hebben gebouwd.

Ik ben gefascineerd door de witte olifanten. Ze zeggen meer over de menselijke aard en zijn maatschappij dan dikke filosofische traktaten. Daarom dat ik met een lijstje begin. Van de mafste en meest geldverslindende witte olifanten in de geschiedenis.

• Caledonian Canal
• Olympisch stadion van Montreal
• Maginot
• Grande Hotel

Suggesties zijn altijd welkom.