Dit is een kort stukje waarin de schrijver zich met een privaat of publiek vervoersmiddel verplaatst en daardoor in contact komt met andere, onbekende mensen. De schrijver pikt een zinnetje, kledingstuk, houding of situatie uit deze toevallige ontmoeting en extrapoleert dit gegeven zodat hij kan reflecteren op de maatschappij. Vaak ergert de schrijver zich aan het zinnetje, kledingstuk, houding of situatie en dient zijn reflectie om de ergernis van zich af te schrijven. In andere gevallen herinnert de persoon die het zinnetje uitspreekt, het kledingstuk draagt of de houding aanneemt, de schrijver aan iets of iemand uit het verleden, waar hij in nostalgische termen over kan uitweiden.

Dit is een kort stukje waarin het niet over eten gaat. Geen recept, noch een pleidooi voor of tegen het eten van vlees. Dit is ook geen verplicht stukje dat de schrijver schrijft omdat er een exclusief pakketje in de post zat of omdat de schrijver in hoogsteigen persoon een hyperexclusief event mocht frequenteren. Dit is ook geen beschrijving van het laatste gadget of product dat de onlinewereld zal veranderen.

Dit is een kort stukje, met veel korte alinea’s omdat de schrijver weet dat het stukje anders toch niet gelezen wordt. Alhoewel de schrijver vindt dat zijn mening er toe doet en hij liefst nog pagina’s door zou willen gaan, houdt hij het kort want hij wordt nog liever gelezen dan gerespecteerd om zijn mening.

De schrijver zal een link naar dit stukje op de geeikte sociale mediakanalen plaatsen in de hoop dat anderen mensen het delen met hun sociale kennissen.

Het stukje eindigt met een krachtige zin die al het voorgaande samenbalt.